Hayata Mola Vermek



Bazen biraz mola vermek lazım hayata.
Acıların ortasında tutunmak için peşinden koştuğumuza daha sıkı yapışmak lazım.
Kalabalıklardan arınmak,
Kalbe dönmek lazım.

Nice manzaralar gördüm ömrümde:
Başında bekleyen akbabadan sürünerek kaçmaya çalışan bir bebek,
Deniz kıyısına vurmuş bedeniyle suyun üzerinde sonsuz uykusunda bir çocuk,
Sevdiği adamca vurulup kaldırımlara kanı dağılmış bir kadın,
Oğlu tarafından beş para için öldürülmüş bir baba,
Kızının onlarca bıçak darbesiyle parçaladığı bir anne,
Açlıktan ağaç kabukları kemiren savaş mağduru masum insanlar,
Ve tüm bunlara inat alışveriş vitrinlerinde kendini kaybeden insanlık…

Çok şey gördüm bu hayata.
Ve yaşadım.
Ve çok kalp kırdım ki, kırıldım.
Üzdüm ki, üzüldüm.
Adalet bazen öte tarafa bırakılmayacak kadar acelecidir.
Bunu öğrendim mesela.

Dur durak bilmeyen hırslarımızın kölesi olduğumuzda nasıl da beş para etmez adamlara dönüştüğümüzü gördüm.
Aşkla yükselmek dururken ihtiraslar, süsler, takılar ile nasıl da alçaldığımızı gördüm.
Söylenilenin aksine her şeyin parayla satın alındığını gördüm ve bunu yapanlara kendini satanların nasılda caka satarak dolaştıklarını aramızda…

Ve hep şaştım:
Dünya bu kadar acıyı ve bu kadar anlamsızlığı ve bu kadar zalim insanı nasıl taşıyabiliyor üstünde.
Nasıl tahammül edebiliyor Yaratıcı, yarattıklarının bu kadar vahşileşmesine…

Ve hep mücadele etmek gerektiğine inandım.
Ve hep yenildim.
Hep gardım düştü yaşama karşı.
Hep yaralı tarafımdan yumruk yedim.
Hep hüzünle yaşadım.
Ve ne zaman düşsem, yeniden ayağa kalkmanın yollarını aradım.

Ve öğrendim ki,
Ruhuma dokunup geçen ne varsa, kim varsa hepsi de bana öğretmek için geldiler bu dünyaya.
Sağ olsunlar, var olsunlar.
Hakkını helal etsinler.
Zira onlar olmasaydı hiç bilemeyecektim, bilmeyi, hissetmeyi, yaralanmayı…

Bazen biraz mola vermek lazım hayata.
Acıların ortasında tutunmak için peşinden koştuğumuza daha sıkı yapışmak lazım.
Kalabalıklardan arınmak,
Kalbe dönmek lazım.
*
Adem Özbay
adem@ademozbay.com
www.instagram.com/ademozbay