Bilinçaltınızı Prangalardan Kurtarın!


Emir başını önüne eğdi ve bir şey söylemedi. Ben üsteledim:                                                                      
- Ne oldu Emir?                                                                                                                                         
- Öğretmenim çalışırım ama ben en fazla dört alabilirim. Asla beş alamam.                                                   
- Neden Emir?                                                                                                                                          

- Öğretmenim benim bu zamana kadar aldığım en yüksek not dört. Ben hiç beş almadım ki.                        
İğneyi kendimize batırma zamanı gelmişti. Hiç beş alamayan Emir suçluydu da hiç beş vermeyen ya da      Emir’in hiç beş almasını sağlayamayan öğretmen hatasız mıydı? Bu defa ben başımı önüme eğdim. Suçlanmış bir tavırla Emir’in gözlerine baktım ve:                                                                                                 
- Sen iyi çalış Emir, yarın ki sınavdan beş alacaksın.                                                                                  
- Tamam öğretmenim.                                                                                                                             
Emir gerçekten iyi çalışmıştı. Beş almıştı. Ama beşi ben vermemiştim, kendisi almıştı. Sınav sonucunu   açıkladığım zaman Emir beş aldığını öğrendiğinde sevinç çığlıkları atmıştı.                                                
- Öğretmenim beş aldım, beş aldım.                                                                                                         
Sınav kâğıdını kendisine verdim incelemesi için. Arkadaşlarına gösterdi, ailesine gösterdi. Sınav kâğıdını bana tekrar iade ederken Emir’in gözlerinin içi gülüyordu.                                                                                    
- Öğretmenim ben artık hep beş alacağım, çok çalışacağım.                                                                              
- Tabi Emir, bu senin elinde. Çalıştığın zaman başarabildiğini kendin gördün.                          
                        
Emir için o sınav, bir milat olmuştu sanki. Gerçekten çok çalıştı ve girdiği sınavlardan hep yüksek notlar aldı. Bu sınavın Emir için farklı bir anlamı vardı. Aldığı bu yüksek notla bilinçaltının başarıya engel teşkil eden prangalarını çözmüştü. Tıpkı bir sim kartın hatalı pin kodu girilmesiyle bloke olması gibi beyni bloke etmişti. Aldığı yüksek notla bilinçaltı tekrar aktif hale gelmişti.                                       
                                           
İnsanın kendisi hakkında bulunduğu kehanetler kadar tutan başka kehanetler yoktur sanırım. Yapacağı bir işi, gireceği bir sınavı, çıkacağı yolu; daha yolun başındayken “ben başaramam” diyen ve bu kanaate kendisini inandıran kişinin başardığına şahit olan var mı hiç? Yoktur. Olamaz da.                                                               
“Ben yapamam”, “ben başaramam” diyen kişi beynini bloke etmiş ve bilinçaltına prangalar bağlamıştır. Dışarıdan kişiye motive edici ne kadar yardım edilirse edilsin, çok fazla yararı olacağını düşünmüyorum. Başaramam modundan kurtulmak için kişinin kendi çabası gerekmektedir. Başarabileceğine inanması gerekir. Dış yardımlar, kişide yapabileceğine inandıracak yönde telkinlerden ziyade yapabileceğini gösteren somut adımlar yönünde olmalıdır.                                                                                                             Bilinçaltına kişinin kendi gönderdiği mesajlar, başkaları tarafından gönderilen mesajlardan daha etkili olmaktadır. Kişinin kendisi veya çevresi tarafından gönderilen mesajlar her tekrar edildiğinde bilinçaltında pekişmektedir. “Bir kişiye kırk defa deli dersen deli olur” şeklindeki kanaatin yaygın olmasının nedeni budur. 
Hepimizin bilinçaltında hem kendimizle hem de çevremizle ilgili yargılar mevcuttur. Bu yargılar durup dururken oluşmamıştır. Mutlaka yaşanmış bir olaya ya da telkinlere dayanmaktadır. Olumlu yargıların sürmesi ve olumsuz kanaatlerin değiştirilmesi pozitif düşünceyi ve olumlu telkinleri gerektirmektedir.
Fatih’in İstanbul’u önce beyninde fethetmesi, Edison’un ampulü bulacağına dair tereddütsüz inancı, tiryakilerin ve bağımlıların kurtuluş için önce beyinde bağımlılığı bitirmeleri, konumuzu aydınlatıcı somut örneklerdir.
Bilinçaltımıza gönderdiğimiz mesajların pozitif olmasına dikkat edebilirsek, güzel yaşantıları model olarak kodlayabilirsek yapacağımız işe bir adım önde başlamış oluruz. Beynimizi ve bilincimizi başarıya odaklamak varken başarısızlığa ve çaresizliğe kodlamak kendimize yapacağımız en büyük kötülük olacaktır.

Yusuf YEŞİLKAYA                                                                                                                              
www.yusufyesilkaya.com                                                                                                                       
 Kaynak: www.gebcgelisim.com