Etkileşim analizi ya da
transaksiyonel analiz, Eric Berne tarafından geliştirilmiştir. Kişilerin karar
alırken, kendilerinde varolan inançlarından hareket ettikleri fikri üzerine
kurulmuştur. Kişiler arasındaki sorunlar, kişilerden birinin inançlarının artık
mantıklı olmaması ve arzu edilmeyen sonuçlara neden olacağının gözükmesi
halinde ortaya çıkmaktadır. Bu mantık dışı inançları belirlemek, “değişim” için
gerekli olan bir manivela dayanağı gibidir. Çünkü “kararlılık” için, yeni bir
denge kurulması zorunludur.
Bunun başarılması için, kişinin
üç ego durumunu tanır hale gelmesi gerekir:
Birincisi, “ebeveyn” ego
durumudur. Kişinin anne ve babasından aldığı kaynaklardan beslenmektedir. Hem
olumlu ve koruyucu ebeveyn özelliklerini hem de eleştirel ve olumsuz ebeveyn
özelliklerinin içselleştirilmesini kapsayabilir.
İkincisi, “yetişkin” ego
durumudur. O anki bilgilere ve gerçekliğe dayanan kararlar alır. Tarafsız bir
şekilde çalışır.
Üçüncüsü, “çocuk” ego durumudur.
Duygusal ve spontan yanlarımızla ilişkilidir. Çocuk ego durumunun iki bileşeni
vardır: “Doğal Çocuk”, araştırmaya ve eğlenmeye açıktır. Toplumun kültürel
sansüründen uzaktır. “Uyumcu Çocuk”, kişiler arası etkileşimler aracılığıyla
kendini başkalarının beklentilerine göre ayarlamayı öğrenmiştir.
Grup terapisi ortamında bu
yaklaşım, üyelerini çeşitli farkındalık düzeylerine ulaştırır. Üyeler varolan
sorunlarının ve varolan çözüm yollarının farkına varmalıdır. En önemli şey,
kişiler arası etkileşimde kişinin hangi ego durumunu kullandığını ve bu ego
durumunun uygun olup olmadığını öğrenmektir.
Bu başarıldığında, kişiler kendi
duygu ve davranışlarında değişiklikler yapabilme fırsatı elde edeceklerdir.
Kişinin kendi yaşam yazgısına
müdahale etmesi ve kişisel hedeflerine ulaşmasının nasıl engellendiğini
görmesi, değişimin gerçekleşmesi ve “yeni bir yaşam üslubunun”
geliştirilebilmesi için
kaçınılmazdır.
(Scott Simon Fehr, Grup
Terapistleri İçin Rehber Kitap, Sistem Yayıncılık)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder