İnsanın kendini
bilmesi kadar kıymete değer bir şey
yoktur. Kendini bilen yüce yaratıcıyı da bilir. Ne yaptığının farkında
olan ve ne yapması gerektiğinin mücadelesini veren insan kendini bilen
insandır.
Hareketlerinden
rahatsızlık duyan ve değişmeye çalışan birey, kendini bilen kendi için bir
şeyler yapmaya çalışan bireydir.
“Bugün kendim
için ne yaptım?” diye soran insan huzuru arayan insandır. Ve bilir ki huzur,
yardımsever olmaktan geçer; bilir ki huzur, Yaradanı bilmekten geçer. İnsanın
kendini ödüllendirmesi kendine iyilik yapması emanet olarak aldığı bedenine
göstereceği saygı olacaktır. İnsanın kendisi için yapacağı şey geride iyi ve
hayırla anılmak olacaktır. “Bugün kendim için ne yaptım?” diye sormak, dünya ve
ahireti kapsayan bir sorgudur. İnsan kendi için vardır, yaptığı kötülüklerin
hesabını kendisi yapmayan insan başkalarını da düzeltemez, başkalarına da
iyilik yapamaz. Kendine iyiliği dokunmayan insanın başkalarına nasıl iyiliği
dokunabilir? Yüce Allah’ın insanın yapacağı iyiliklere ihtiyacı yoktur. İnsan
iyiliği kendisi için yapar. Çünkü yapacağı iyilik ademoğlunu dünyadan sonra
yaşamda güzel yerlere götürecektir; yapacağı kötülükse onu kötü yerlere
götürecektir.
Kendine iyilik
yapmak isteyen insan iyi yola yönelir. Siz kendinize iyilik yapın, iyi yola
yönelin. Şu soruyu sormayı ihmal etmeyin: “Bugün kendim için ne yaptım?”
“düşüncemizin,
bilgimizin, hayallerimizin önemi yok. Önemli olan yaptığımız işlerdir.” diyor
Ruskin. Çünkü biz yaptığımız işlerden sorumluyuz.
Robertson da,
yaptığımız işlerden sorumlu olduğumuzun altını çizmiştir:
“Uyumadan önce
gündüz yaptıklarımızı düşünüp, yarın yaşamaya hakkımız var mı, diye kendimize
soralım.”
Materlink, “Hep
geleceğimiz için çalışıp çabalıyoruz, ama geleceğe ne kadar yaklaşırsak ölüme de
o kadar yaklaşmış oluruz.” Derken, gerçekten bir hakikatin altını çizmiştir.
Lilay Koradan
Dahi Beyin Blog
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder