İsteyerek Hayata Tutunmak



İstemek ancak gerçekten ihtiyaç sahibi olunduğunda doğru ve güzel bir davranıştır. Muhtaç değilken isteyen, asla yeterince masum ya da haklı sayılamaz.
Bir insan ancak muhtaç olacak duruma düşmüşse, onun istemeye yüzü olmalıdır. Eğer kendi emeği ile çalışıp kazanabilecek kapasitedeyse, zaten muhtaç duruma düşmüş sayılmaz. Kendi emeği ile çalışıp kazanmak yerine başkasından isteyen, büyük bir sahtekârlık içerisindedir. Eğer o kişinin artık çalışıp kazanabilme ihtimali kalmamışsa, gerçekten muhtaçtır. Ve bu hale düşerken suç kendisinde değilse, ona gönülden yardım edilmelidir. Ve bu durumdan, bir insanın başına her şeyin gelebileceği, sonucu çıkarılmalıdır. Eğer suç kendisindeyse de ona yine yardım edilmeli ama ortaya çıkmış sonuçtan ibret alınmalıdır. Böyle bir ibret ile insan, hayatta her zaman için iyi ve mütevazı bir insan olma gereğini, kavramalıdır. Hayatta hep bir şeylere sahip olmayı istemek gerekir. Bu hâl, insanın hayata tutunmakta olduğunun göstergesidir. Ama aynı zamanda istenen şey için çaba sarf etmek gerekir. Eğer çaba yetersiz kalmışsa yardım istemek olağandır. Çaba yeterli ise istenen yardım kişinin acizliğine işarettir. Umut etmek ancak gerçekleşebilirliği olan hedefler için yaşandığında yeterince anlamlıdır. Bir umudun gerçekleşmesi için çabalamak, en çok o umudun sahibini gerçek kılar. Ve bu gerçeklik, duyulmakta olan umudun illa da sonuçlandırılmış olmasını gerektirmez. Çaba, istenilen sonucu vermese dahi insanı illa ki başka bir gerçekliğe ulaştırır. Ve çabanın sonucunda asıl elde edilen şey de bu olur. Çaba sarf edipte sonucunda istediğini alamamış bir insanı başarısız sayamazsınız. Onun aslında bu erişememişlikten ötürü anlayıp öğrendiği bir şeyler vardır. Ve aslında görebilen kişi için onun başarısı da budur. Çaba harcamadan isteyenin ise, uğrayacağı yenilgi sebebiyle hayal kırıklığı yaşama hakkı bile yoktur.

A.Mehmet ARSLAN 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder