Gözyaşları ruhun kanıdır demiş bir yazar...Bir başkası başka bir yerde eklemiş; insanlar hep kan kaybından değil, bazen de can kaybından ölür diye. Bir diğeri de yanılmıyorsan şöyle demişti; kimileri 20sinde ölür, 80inde gömülür.yaraları sarma zamanı çoktan gelmedi mi acaba?
Sizin kendinize yapmayacağınız hiçbir şeyi bir başkası size yapmaz, yapamaz.
Hiçbir insan size kendinizi kötü hissettiremez siz izin vermedikçe. Siz onun söylediklerinde bir gerçeklik payı bulmadıkça. Sizin zaten kendinizi kötü hissettiren bir yanınız vardır ve o sadece size bu yanınızı gösterir. İçiniz acır böylece.
Hiç kimse sizi üzemez, sizi kıramaz, sizi aşağılayamaz, sizi ucuz hissettiremez. Her ne ise o siz zaten hissediyorsunuzdur ve o sadece o hissinizi tetikleyen olabilir siz izin verdiğiniz için…
Biliyorum… Aklınızdan neler geçtiğini düşünebiliyorum. ‘ Yani ben mi istedim, izin verdim beni her gün dövmesini, ben mi istedim beni herkesin ortasında aşağılamasını, ben mi izin verdim her ne olduysa onunla benim aramda?’
Evet… Maalesef evet.
Aynaya doğru bir seyahat yapın şimdi olduğunuz yerde. Tam karşısına geçin ve tam da gözlerinizin içine bakın. Ve sorun o karşınızda tüm muazzamlığıyla duran aynadaki görüntüye… Sorun ona, neden izin vermişsiniz bu düşüşe? Neden korkmuşsunuz, neden çekinmiş, neden eksiltmeyi seçmişsiniz o gücü ve neden yaşamasına izin vermişsiniz o kötü dediğiniz tüm deneyimleri. Karşınızda duran tek yalan söylemeyecek kişi size.
Ne olmuş ki hayatınızda kötü olduğunuza, değersiz olduğunuza, hak etmediğinize, varlığınızın sıradan olduğuna, acıyla ancak büyüyeceğinize inanmışsınız? Ne olmuş ki bu hayatta iyi bir şey olmadığının kararına varmışsınız? İlk kim demişti size işe yaramadığınızı, korkularınızın sizden büyük olduğunu ve o ne derse onu yapacağınızı?
Bakın… Bakmaya devam edin gözlerinizin içine. Böyle mi devam etmesini istiyorsunuz bu eşsiz kişinin bundan sonraki deneyimlerine. O aynada size bakan kişiden bir tane daha yok dünyada ve birileri bir şeyler yaptı diye ona, siz de izin verdiniz diye hatta bizi eksik mi bırakacaksınız onun hayata getirdiği hediyelerden? Lütfen… Ve lütfen… Kendinize gelin artık bir noktada…
Aynaya her baktığınızda… Diyebilir misiniz karşınızdaki insana, sessizce, belki de yüksek sesle; ‘ Seni seviyorum, sana benim yapmayacağım hiçbir şeyi başkasının yapmasına izin vermeyeceğim bundan sonra, söz veriyorum sana.’
Bırakın başkalarının sizi sevmesi için onların sizden istediklerini yapmayı. Siz kendinizi sevin. O zaman hiç ihtiyacınız olmadan dışarıdan gelecek sahte sevgilere, inanın kendi sevginiz yükseltecek sizi o ilk doğduğunuz anın en yücelerine…
Siz hiç tanımadığımı düşünürken sizi, ben buradan kalbimin en derininden özünüzün her yansımasına âşık olanım. Ve tüm bencilliğimle kendinizi gerçekten görüp, aşık olacağınız güne duadayım…
*
Banu Kalaycı
