Baba-oğul,
göl kenarına gelince, oltayı göle atıp otele döndüler. Bir saat sonra oltaya
balık takılıp takılmadığını görmek için göle gittikleri vakit, dört beş balığın
takıldığını gördüler. Çocuk, “Ben, balıkların oltaya takılacaklarını
biliyordum,” dedi.
Babası sordu: “Nereden biliyordun?”
“Dua ettim de onun için,” dedi, çocuk.
Oltayı yeniden hazırladılar ve yemek için otele
gittiler. Yemekten sonra göle gittikleri vakit, yine birkaç balığın
yakalandığını gördüler. “Çocuk, böyle olacağını biliyordum,” dedi.
Babası sordu: “Nereden biliyordun?”
Çocuk “Dua ettim de onun için,” dedi.
Baba-oğul, oltayı tekrar göle attı ve otele geri
döndüler. Yatmadan önce, göle gidip oltaya baktıkları vakit, bu defa bir tek
balığın bile oltaya takılmadığını gördüler. Çocuk , “Ben oltaya balık
gelmeyeceğini biliyordum,” dedi.
Babası sordu: “Nereden biliyordun?”
Çocuk “Dua etmedim de onun için,” dedi.
Babasının, niye dua etmediğini sorması üzerine de
çocuk, şu cevabı verdi: “Oltaya yem takmadığını hatırladım da onun için.”
Dahi Beyin Blog
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder